FARKLI ÇAPLARDAKİ KUM PARTİKÜLLERİ İLE YAPILAN KUMLAMA İŞLEMİNİN İMPLANT-ABUTMENT-REZİN SİMAN BAĞLANMASINA ETKİSİNİN ÇEKME BAĞLANMA TESTİ İLE DEĞERLENDİRİLMESİ


Akar T., Kırmalı Ö.

Atatürk Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Dergisi, vol.31, no.3, pp.402-407, 2021 (Peer-Reviewed Journal)

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı, titanyum implant dayanak ile rezin siman arasındaki çekme bağlanma dayanımını araştırmak için farklı boyutlarda kum partiküllerinin etkilerini değerlendirmektir. Gereç ve yöntem: Kırk adet titanyum implant dayanak seçildi ve farklı yüzey işlemlerine göre; işlem yapılmamış yüzey (kontrol), 30 µm silika kaplı kumlama, 50 µm Al2O3 kumlama ve 110 µm Al2O3 kumlama olacak şekilde 4 farklı gruba ayrıldı. Yüzey işlemlerinin ardından bütün implant dayanakları oklüzalinde halka bulunan metal alt yapılara dual cure rezin siman ile simante edildi. 500 termal siklus uygulanan implant dayanak-metal alt yapı örnekleri daha sonra geleneksel kırma cihazında 0,5 mm/dk hızda çekme bağlanma kuvvetine tabi tutuldu. Kırılma sonrası kırılma tipleri (×35) stereomikroskop ile ve yüzey topografyasındaki değişiklikler ise taramalı elektron mikroskobu (SEM) altında (×1000) büyütme ile değerlendirildi. Elde edilen verilerin istatistiksel analizi tek yönlü ANOVA, gruplar arasındaki karşılaştırmalar ise Tukey testi ile yapıldı. Bulgular: Çalışmanın sonuçlarına göre en yüksek çekme bağlanma kuvveti 30 µm silika (254,42 ±13,38) grubunda görülürken en düşük çekme bağlanma kuvveti değeri kontrol (198,24 ±15,32) grubunda görüldü. Yüzey işlemi uygulanan bütün gruplarda çekme bağlanma kuvveti değerlerinin istatistiksel olarak anlamlı derecede arttığı bulundu. Sonuç: İmplant-dayanak üzerine uygulanan farklı kum partikülleri, implant dayanak-metal alt yapı arasındaki bağlantı kuvveti de anlamlı derecede farklılıklar gösterdi. Anahtar kelimeler:Titanyum implant dayanak, 30 µm silika, Al2O3 kumlama, rezin siman, çekme bağlanma dayanımı testi, tarama elektron mikroskobu