Research Information System
Atatürk Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Dergisi, vol.31, no.3, pp.402-407, 2021 (Peer-Reviewed Journal)
Amaç: Bu çalışmanın amacı, titanyum implant dayanak ile rezin siman arasındaki çekme bağlanma dayanımını araştırmak için
farklı boyutlarda kum partiküllerinin etkilerini değerlendirmektir.
Gereç ve yöntem: Kırk adet titanyum implant dayanak seçildi ve farklı yüzey işlemlerine göre; işlem yapılmamış yüzey
(kontrol), 30 µm silika kaplı kumlama, 50 µm Al2O3 kumlama ve 110 µm Al2O3 kumlama olacak şekilde 4 farklı gruba ayrıldı.
Yüzey işlemlerinin ardından bütün implant dayanakları oklüzalinde halka bulunan metal alt yapılara dual cure rezin siman ile
simante edildi. 500 termal siklus uygulanan implant dayanak-metal alt yapı örnekleri daha sonra geleneksel kırma cihazında 0,5
mm/dk hızda çekme bağlanma kuvvetine tabi tutuldu. Kırılma sonrası kırılma tipleri (×35) stereomikroskop ile ve yüzey
topografyasındaki değişiklikler ise taramalı elektron mikroskobu (SEM) altında (×1000) büyütme ile değerlendirildi. Elde edilen
verilerin istatistiksel analizi tek yönlü ANOVA, gruplar arasındaki karşılaştırmalar ise Tukey testi ile yapıldı.
Bulgular: Çalışmanın sonuçlarına göre en yüksek çekme bağlanma kuvveti 30 µm silika (254,42 ±13,38) grubunda görülürken
en düşük çekme bağlanma kuvveti değeri kontrol (198,24 ±15,32) grubunda görüldü. Yüzey işlemi uygulanan bütün gruplarda
çekme bağlanma kuvveti değerlerinin istatistiksel olarak anlamlı derecede arttığı bulundu.
Sonuç: İmplant-dayanak üzerine uygulanan farklı kum partikülleri, implant dayanak-metal alt yapı arasındaki bağlantı kuvveti
de anlamlı derecede farklılıklar gösterdi.
Anahtar kelimeler:Titanyum implant dayanak, 30 µm silika, Al2O3 kumlama, rezin siman, çekme bağlanma dayanımı testi,
tarama elektron mikroskobu