Akademik Veri Yönetim Sistemi
4 th International Academic Sports Studies Congress, Trabzon, Türkiye, 7 - 09 Ekim 2020, ss.77
Bu çalışmanın amacı pandemi sürecinde beden eğitimi ve spor bölümünde öğrenim gören
öğrencilerin boş zaman tutumu ve dijital okuryazarlık seviyelerini belirlemek, boş zaman tutumu
ve dijital okuryazarlık seviyelerini bazı değişkenlere göre incelemek ve boş zaman tutumu ile
dijital okuryazarlık arasındaki ilişkiyi ortaya koymaktır. Araştırmada nicel araştırma
modellerinden ilişkisel tarama yöntemi kullanılmıştır. Araştırma gurubunu beden eğitimi ve spor
alanında öğrenim gören rastgele seçilmiş 350 öğrenci oluşturmaktadır. Çalışmaya kişisel bilgi
formu ve ölçekleri eksiksiz tamamlayan 347 öğrenci katılmıştır. Araştırmaya katılan öğrencilerin
demografik özelliklerini belirlemek üzere kişisel bilgi formu, boş zaman tutumlarını belirlemek
için Ragheb ve Beard (1982) tarafından oluşturulan Boş Zaman Tutum Ölçeği; bilişsel, duyuşsal
ve davranışsal olmak üzere 3 alt boyut ve toplam 36 maddeden oluşan ve Türkçeye uyarlanması
Akgül (2011) tarafından yapılan ölçek kullanılmıştır. Dijital okuryazarlık seviyesini belirmek
için Ng (2012) tarafından geliştirilen ve Hamutoğlu (2017) tarafından Türkçe 'ye uyarlanan
Dijital Okuryazarlık Ölçeği'nin, Üstündağ, Güneş, & Bahçivan (2017) tarafından revize edilen
10 maddeden oluşan 5'li likert hali kullanılmıştır. Verilerin analizinde tanımlayıcı istatistiksel
teknikler, ikili grup karşılaştırmalarında Independent Sample t testi, çoklu grup
karşılaştırmalarında ise One-Way ANOVA ile birlikte Tukey HSD testleri yapılmıştır. Ayrıca
boş zaman tutumları ile dijital okuryazarlık seviyeleri arasındaki ilişkiyi belirlemek için basit
doğrusal regresyon analizi yapılmıştır. Elde edilen bulgulara göre, katılımcıların dijital
okuryazarlık düzeyleri ile internet aboneliği ve bilgisayara sahip olma değişkenleri arasında
anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Bununla birlikte katılımcıların dijital okuryazarlık düzeyleri ile
bilişsel, duyuşsal ve davranışsal boş zaman tutumları arasında orta düzeyde pozitif bir ilişki
olduğu, ayrıca yapılan basit doğrusal regresyon analizi sonucunda boş zaman tutum faktörünün
dijital okuryazarlık seviyesini %32 oranında yordadığı saptanmıştır. Katılımcıların boş zaman
tutumu ve dijital okuryazarlık düzeyleri ile cinsiyet, sınıf ve bölüm değişkenleri arasında
istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunamamıştır. Sonuç olarak beden eğitimi ve spor
bölümünde öğrenim gören öğrencilerin boş zaman tutumları ve dijital okuryazarlık düzeylerinin
yüksek olduğu, çeşitli değişkenlere göre farklılaştığı, boş zaman tutumunun dijital okuryazarlık
düzeyinin yordayıcısı olduğu anlaşılmıştır.