Akademik Veri Yönetim Sistemi
Akra Kültür Sanat Dergisi, cilt.8, sa.20, ss.13-42, 2020 (Hakemli Dergi)
Modern çağın “ileri” veya “alternatif” bir dönemi olarak
öne çıkan Postmodern
dönem, inşa ettiği tenkitçi ben- merkezci akılcılık ile kendisine benzettiği
öznel çoğulcu maneviyat olarak anladığı din olgusunu değerlendirmek ve anlamak
istemektedir.
Bu
makalede tarih boyunca yapılan din- akıl ilişkisine değindikten sonra Postmodern
aklın temel özelliklerini, geleneksel dine olan yıkıcı veya yapıcı tenkitlerini,
inşa ettiği din formunu ve son olarak bu maneviyat formuna yönelik teorik çatı
hükmündeki post-teolojiyi değerlendireceğiz.
Bilhassa
Postmodern tenkitçi akıl maneviyat konusunda modern dönemde gözlemlenen uzlaşı
veya karşıtlık değil “interaktif ve entegre edici kesişimi” savunan Postmodern
teoloji (post-teoloji), sahip olduğu
meselelerini oldukça teferruatlı tipolojilere ayırarak anlamlandırmakta ve yeni
döneme uygun bir din anlayışı geliştirmektedir.
Postmodern age which is conceived as “the progressed one” or an
“alternative age” for Modernism, constructing a self-centered rationality
approach, would like to evaluate and comprehends the fact of religion as the
pluralist spirituality.
In this article we try to deal with Postmodern
theology, having been considered as theoretical frame to this kind of
spirituality after having discussed main characteristics of Postmodern reason
and its destroying or productive critical approaches to the traditional form
religion as well as its construction of religion.
Especially, the Postmodern
critical reason, never treating the spirituality in the sense of reconciliation
neither in opposition but defending the approach of” integral cross-section relationship
when met with it, has a detailed and differentiated types of subjects matter;
therefore it forms a new type of religion proper to its new age.