Sportive, cilt.8, sa.2, ss.354-374, 2025 (Hakemli Dergi)
Bu çalışma, taekwondo sporcularında bacak sertliği ile Palding-Chagi vuruş performansı arasındaki ilişkinin incelenmesini amaçlamaktadır. Bacak sertliği, alt ekstremite kas-tendon kompleksinin esneklik ve kuvvet aktarımı kapasitesini yansıtan önemli bir biyomekanik parametre olup, patlayıcı güç gerektiren spor branşlarında performansın belirleyicilerinden biri olarak kabul edilmektedir. Palding-Chagi ise taekwondo branşında sıklıkla kullanılan, yüksek hız ve kuvvet gerektiren temel tekniklerden biridir. Bu bağlamda, bacak sertliğinin Palding-Chagi performansına etkisinin belirlenmesi, teknik gelişim stratejilerinin ve antrenman planlamalarının bilimsel temellere oturtulması açısından önem taşımaktadır. Araştırmada katılımcılar, daha önce belirlenen kriterlere uygun sporculardan ölçüt örnekleme yöntemi ile seçilmiştir. Ölçüt örnekleme, bireylerin araştırma için gerekli bilgiye ve belirlenen niteliklere sahip olması esasına dayanmaktadır. Deney grubunda yer alan katılımcılar; en az 3 yıl taekwondo deneyimine sahip, haftada en az 3 gün antrenman yapan, en az kırmızı-siyah kemer seviyesinde ve ulusal/uluslararası yarışmalara katılmış sporculardan oluşmaktadır. Kontrol grubunda ise; en az bir yıl taekwondo deneyimine sahip, teknik ve kural bilgisi oluşmuş, haftada en az 3 gün antrenman yapan, en az mavi-kırmızı kemer seviyesinde ancak yarışma deneyimi bulunmayan sporcular yer almıştır. Çalışmada katılımcıların oluşması aşamasında yaş aralığı 14-16 olarak belirlenmiştir. Bu yaş grubu, aynı kulüpte en fazla sporcunun bulunduğu, müsabık veya müsabık adaylarının yoğun olduğu, fiziksel ve motor testlerin uygulanabilirliği açısından uygun görülen bir gruptur. Ayrıca bu yaş grubu, cinsiyet dağılımında denge sağlamaktadır (deney grubu: 12 erkek, 14 kadın; kontrol grubu: 11 erkek, 14 kadın). Toplam 51 sporcunun boy, kilo ve sıçrama ölçümleri standart protokoller doğrultusunda alınarak bacak sertliği hesaplanmıştır. Elde edilen veriler üzerinde Mann-Whitney U testi ve korelasyon analizleri uygulanmıştır. Analiz sonuçları, deney grubundaki sporcuların bacak sertliği, yerle temas süresi ve Palding-Chagi teknik performansının kontrol grubuna kıyasla anlamlı derecede daha yüksek olduğunu göstermiştir (p<0.05). Korelasyon analizleri, bacak sertliği ile yerle temas süresi arasında güçlü negatif bir ilişki olduğunu, deney grubunda ise bacak sertliği ile sağ Palding-Chagi performansı arasında pozitif bir ilişki bulunduğunu ortaya koymuştur. Ancak genel analizlerde, deney ve kontrol grupları birlikte değerlendirildiğinde bacak sertliği ile PaldingChagi performansı arasında anlamlı bir ilişki bulunmamıştır. Elde edilen bu sonuca göre bacak sertliğinin performansı olumlu etkileyebileceğini ancak tek başına belirleyici olmadığını göstermektedir. Teknik beceri; kas gücü, hız, koordinasyon, esneklik, motor kontrol ve taktiksel yetenek gibi çok boyutlu unsurların etkileşimi ile şekillendiğinden, antrenman planlamalarında bacak sertliğini geliştirmeye yönelik pliometrik, izometrik ve reaktif kuvvet çalışmaları ile teknik, taktik ve koordinasyon odaklı çalışmaların entegre edilmesi önerilmektedir. Elde edilen bulgular, antrenörler ve spor bilimciler için performans değerlendirme ve geliştirme süreçlerinde bacak sertliği ölçümlerinin dikkate alınması gerektiğine dair bilimsel bir dayanak sağlamaktadır.