Akademik Veri Yönetim Sistemi
Turkish Studies, cilt.4, sa.5, ss.292-329, 2009 (Scopus)
Türkî-i Basît divân edebiyatında Arapça ve özellikle Farsça kelime ve tamlamaların kullanımının artması üzerine XVI. yüzyılda Tatavlalı Mahremî ile Edirneli Nazmî’nin başlattığı tamamen Türkçe kelimelerden oluşan ve terkipsiz yazmaya dayanan bir şiir anlayışıdır. Bu görüşü ilk kez Fuad Köprülü ortaya atmıştır. Köprülü’nün bu görüşünü benimseyenler Türkî-i Basît’i Türkçecilik akımı, milliyetperverlik, Arapça ve Farsça kelime kullanımına karşı bir tepki olarak değerlendirmişlerdir. Konuyla ilgili son zamanlarda yapılan araştırmalarda Türkî-i Basît’in bir edebî akım değil kelimenin tam anlamıyla bir akım özelliği taşıyan Mahallileşme’nin bir kolu olduğu ileri sürülmüştür. Bu çalışmada Türkî-i Basît’le ilgili süreç en baştan itibaren ele alınmış; konu üzerinde yapılan araştırmalar incelenerek Türkî-i Basît temsilcilerinin sade Türkçeyle yazma çabalarının münferit girişimler olarak değerlendirilmesinin daha doğru olacağı kanaatine varılmıştır